Marie Antoinette

Marie Antoinette
Dir. Sofia Coppola. USA 2006. 2hrs 3mins.

BBFC Classification advice: Contains moderate sex.

A sumptuous retelling of the life of the notorious teenage French Queen from one of the world’s hippest directors. Sofia Coppola’s third feature is a ravishing feast for the senses portraying the naïve teenager who was entirely unprepared to take her place in the turbulent history of 18th-century France. Coppola cuts the film to a blistering pop soundtrack featuring New Order, Bow Wow Wow and Siouxie and the Banshees.

(Aankondiging op de website van de Tyneside Cinema)

Deze film zag ik in de Tyneside cinema vorige week donderdag. Voor £2.75 kan ik hier naar deze alternatieve cinema! Als dat niet plezant is. (Maar natuurlijk kon het gewoon zo mooi niet zijn. Over zo'n twee weken verhuist de cinema namelijk tijdelijk naar een stadje aan de overkant van de Tyne (redelijk ver weg dus) omwille van verbouwingswerken. En toch wil ik blijven gaan!)

Heeft iemand van jullie deze film al gezien? Ik denk dat de meesten onder jullie wild enthousiast worden als ik vertel dat het de derde film is van Sophia Coppola die ook Lost In Translation maakte. Haar eerste film heette The Virgin Suicides en wordt door een Griekse filmkenner en tevens internationaal student aan Newcastle omschreven als een van de vreselijkste films die hij ooit zag. 't Gaat over een groep zussen die hun leventje lijden en op het einde van de film zich gezamelijk verstikken met gas. "Niet mijn ding" dacht ik meteen. Maar de Griek, let's give him a name, Spiros, was dan wel weer gevallen voor Lost In Translation en keek in blije verwachting uit naar Marie Antoinette.

Een beetje nerveus gingen wij dus naar de cinema. Temeer omdat ons uurschema een beetje overhoop gehaald was door het uitlopen van alweer een gratis maal voor internationale studenten door een of andere weldadige christelijke groepering. (Het eten was wel heel lekker!) Net op tijd voor de film, maar jammer genoeg waren de lichten in de zaal al uit waardoor we niet meer konden genieten van de befaamde schoonheid van de zaal The Classic (die binnenkort dus herbouwd wordt).

En zal ik nu maar eens (althans kort) zeggen wat ik ervan vond? Wel, Sophia Coppola is gewoon 'not my piece of cake', denk ik. Ik weet niet wat ze beoogde met de film: een realistisch beeld geven van hoe het Marie Antoinette nu echt verging, een moderne blik werpen op het gebeurde, gewoon een mooi kunstwerk maken... ? Misschien moest het een mix worden van allerlei objectieven. Daar is ze dan toch in geslaagd! Het werd een inconsequente mix van 18de eeuwse en moderne elementen, van tiener en volwassene in het karakter van Marie Antoinette, van feit en fictie. Wat ik de film wel wil nageven is de mooie vormgeving: het spectrum van pastelkleuren en het statige camerawerk brachten een soort van rust in de anders heel levendige, nogal wilde film.

Zelfs al moest het gewoon een 'piece of art' worden, dan nog leek het eerder een studie dan een afgewerkt werk, een aanloop, een voorlopige samenzetting van leuke ideetjes. Dat gevoel heb ik eigenlijk ook over Lost In Translation: plaats dat leuke verhaaltje in een kader van meer leuke verhaaltjes of gebruik het als subplot in een groter verhaal, zoals Shakespeare het zou doen. In zijn Much Ado About Nothing is wat er gebeurt tussen de twee hoofdpersonages slechts een subplot in een ander verhaal dat veel gecompliceerder is. En toch is dat subplot waar het eigenlijk om gaat. En die geniale constructie maakt het juist zo mooi!

Misschien kan ik afsluiten met deze positieve noot. Als Sophia Coppola doorgaat met films maken wordt haar werk later misschien ingedeeld volgens haar 'vroege periode' en haar 'late/hoge periode' en eventueel een soort aftermath. Dan zal ik hopelijk kunnen zeggen dat ik meer favoriet ben van haar tweede periode. Want ik kijk daar alvast naar uit!