Atheism - Agnosticism - Freethinking

Before starting the actual post, I first want to note that I will refer to some people I know, but I have given them nicknames. This is because I am not completely sure if my memory about what they actually said is accurate and I may have adapted their opinions a little for the sake of clarity. So, persons in this post are fictional. Yet, I can’t say that any affinity with reality is totally coincidental. The nicknames, to start with, are not completely arbitrary. :-)

Recently, I met Tom. He is an American navy veteran and lives presently in England. Calvin and me had a long chat with him one evening, about history, economy, politics, culture and religion. We switched from one subject to the other and found out that all three of us have different, yet related opinions on all of them. Tom of course, as the oldest of the party (and believe me, there is quite an age gap between him and us) had the most authority and spoke with experience. We were the idealists, Calvin the radical one and I the yet benevolent one. Basically it comes to this: Tom has been through many things and has carefully changed his viewpoints times and times again, but of some things after all he has come to be very certain. Calvin has learned through background and experience to stand up for some very honourable principles that he is very confident and combatant in. And I… well. I am ignorant. But it is through this kind of discussions that I gradually decide on my standpoints and principles. One interesting thing that I learnt that evening, I want to tell you about.

We were talking about religion. None of us is religious. But this already is a problematic assumption, because in English there is not, as in Dutch, the distinction between being religious (‘religieus zijn’) in the sense of having a religious disposition and being religious (‘godsdienstig zijn’) in the sense of being a believer in one or other religion, either Christianity, Jewish religion, Islam, Buddhism or anything (fundamentalist) of the kind. All people are religious, I was taught in the religion classes at secondary school. (By the way, I gladly believed that, though I have recently come to doubt it.) This only means that people somehow are looking for other than scientific knowledge. They try to find explanations for big life issues relating them to ‘higher’ and unknowable powers. But also, they like to add sense to ordinary events by attributing extra meaning to them. For instance, they define rituals and depend on them (in the sense of look forward to carrying them out and make the most of them, not being dependent on them). My personal opinion on why people do that is matter for another post maybe.
It is clear that this is still different from being a believer. The problem is that Tom and Calvin did not make this distinction, maybe because it’s not in their language (let’s not discuss the issue of the power of language over people’s way of thinking here and now, but we must keep it in mind!) and what’s more, they only acknowledged the first aspect of ‘religionism,’ namely that of finding other than scientific explanations for the big things in life: why are we here, what’s life all about (with a wink to Monty Python). For them, religion is “We’re here because God created us” and “Life is all about getting to heaven.” And, oh yes, also “God loves us all alike” as an excuse for committing sin and being pardoned straight away.
So, this was the kind of religion we focussed on in our conversation. I must point out, however, that I didn’t realise all this myself at the point that we entered the discussion, but only came to realise it during hours of post-consideration on all we had agreed on finally, feeling that somehow there must be an explanation for the difference between the opinions of Tom and Calvin on the one hand and mine on the other because basically we found that we had the same principles.

This may all sound very preliminary at this stage. The actual considerations I want to get across are still to come. Here are just some introductory notes. However, the rest will come in another post. Firstly, because there is lots of work waiting for me to be done today and secondly, because I am trying to keep my posts short and thus better readable. So please hang on!

Let me be your eyes

Hier nog maar eens een liedjestekst. De eerste keer dat ik er zo één postte (neen, ik weet niet of dit de juiste spelling is, maar het lijkt me de meest logische), was het omdat die op een behoorlijk accurate manier uitdrukte wat ik eigenlijk wilde zeggen en dan moest ik daar zelf de moeite niet voor doen. De tweede keer was het omdat het gewoon zo'n prachtige tekst was en bovendien een waarheid als een koe. (Dit laatste is compleet absurd, want de tekst is intrinsiek surrealistisch, en toch geeft het hele lied bijzonder goed het gevoel weer dat het wil beschrijven.) De tekst die ik hier zal tonen, heeft het alletwee: hij drukt iets uit op een zeer accurate manier, versterkt door de muziek, die ik jammergenoeg niet kan weergeven, en hij is gewoon prachtig.

Maar eerst nog een woordje uitleg over The Velvet Underground. Dat is de groep. Een zestigerjaren cultgroep (ik las ergens: their cult "continued to mushroom through the years"), onbegrepen door het brede publiek, maar bewonderd door critici wereldwijd, vernieuwend maar vervuld van aloude invloeden, variërend van gregoriaans gezang tot ordinaire rock. Ik ben geen kenner, ik heb enkel een soort 'best of' die eens in een uitverkoop lag. Dé gekende cd is er één met de nog bekendere banaan van Andy Warhol op de cover, een man die aandeelhouder was in zowat alle cultgelinkte milieus toen, lijkt me. De cd die ik heb, gekregen in februari van dit jaar, bestaat uit twee cd's, maar ik ben nog steeds niet toe aan de tweede, gewoon omdat de muziek enorm veeleisend is, bewonderenswaardig, verachtelijk, verleidend en confronterend. De onderwerpen: drugs, drugs, drugs, SM, liefde op het laatste gezicht, drugs en vriendschap. En zondagmorgen. Echt, als je principeel tegen drugs bent en toch wil je eens de vervoering voelen die druggebruik zo aantrekkelijk maakt (in zekere zin ;-) ), luister dan eens naar 'Heroin' op maximum volume, liefst met een koptelefoon zodat gelijk welke ruis uitgesloten is, dat geeft je al een idee. "I don't know just where I'm goin, but I'm gonna try for the kingdom ... Heroin, be the death of me, it's my wife it's my life but I guess that I just don't know." Er zijn ook liedjes over zwart-blank vooroordelen, over femmes fatales ("Here she comes, you better watch your step") en over Chelsea girls die het lijk van hun stonede vriend verkopen voor meer drugs. De liedjes met de meest verachtelijke onderwerpen zijn gezongen met zo'n vettige, toononvaste stem, de andere liedjes met een hoog fluwelen stemmetje begeleid door lieflijke melodietjes en een zachte cimbaalbeat.

Over zo'n liedje gaat het hier. Het heet 'I'll be your mirror' en drukt naar mijn gevoel die tederheid naar iemand toe uit die zich bevindt tussen vriendschap en liefde. Het is gewoon zo'n mooi idee, een metafoor met mythische schoonheid. Het is, denk ik, wat ik wil proberen te geven aan bepaalde mensen rond me (of misschien, in Freudiaanse zin, waar ikzelf onbewust naar verlang, wie weet). Het beschrijft het niet op een volledige en ontegensprekelijke manier, maar eerder suggestief en individueel. Het liedje is in mijn hoofd blijven hangen sedert de eerste keer dat ik ernaar luisterde en zal er hoogstwaarschijnlijk nooit meer echt uit gaan. Daarom kon het niet ontbreken op deze blog.


I'll Be Your Mirror

I'll be your mirror
Reflect what you are, in case you don't know
I'll be the wind, the rain and the sunset
The light on your door to show that you're home
When you think the night has seen your mind
That inside you're twisted and unkind
Let me stand to show that you are blind
Please put down your hands
'Cause I see you
I find it hard to believe you don't know
The beauty you are
But if you don't, let me be your eyes
A hand in your darkness, so you won't be afraid
When you think the night has seen your mind
That inside you're twisted and unkind
Let me stand to show that you are blind
Please put down your hands
'Cause I see you
I'll be your mirror

Wie het eens wil horen, moet maar es langskomen.

Game

Look for at least five items that don't belong
on the desk of a master student writing their thesis!

The conquest of time

Is het mogelijk om meer uit je tijd te halen dan erin zit? De komende week zet ik al mijn plannen aan de kant en focus ik me op één ding: de dagen langer maken dan ze zijn door meer te doen op een dag dan mogelijk is.
In een zondagavondse stuiptrekking heb ik een weekplanning opgesteld. (Ik kon ook kiezen om naar American Beauty te kijken - of nee, de helft.) Ze is onmogelijk maar ook onmogelijk anders. Ik voel me ambitieus, offensief, trots en in de war. Maar de nacht zal raad brengen.

Slaapwel.

Links, Blogs en Spaces

I have been taking some pains to make this blog more personal and, thus, more interesting. There is not that much interesting stuff about myself, so I'm basically parasiting on other people - sounds worse than it is. Found out for instance, or rather, rediscovered how to edit my 'links' section. The names that appear in 'Blogs and Spaces' are fairly obvious: they link to the, often much more interesting, blogs or spaces of some friends of mine. Under 'Links' you can find a few websites of various interests that I frequently check. You should check them out. I hope to add more and more original websites soon!

Ik heb een nieuwe post geschreven.

Ik heb deze blog verwaarloosd. Dat is een feit. Iedereen akkoord?

Alhoewel. Kun je zoiets verwaarlozen? ‘Verwaarlozen’ is volgens Van Dale ‘niet of slecht verzorgen’ en ‘verzorgen’ is ‘van het nodige voorzien’. Het ‘nodige’ is zoiets als ‘wat niet gemist kan worden’ en ‘missen’ is ‘zich vergissen’ (er stond ook nog ‘ontbreken’, maar dat is hier duidelijk niet van toepassing). Dus het nodige is datgene waarover men zich niet kan vergissen, ook wel ‘zekerheid’, zo je wil ‘evidentie’ genoemd. Dus een blog verzorgen betekent hem van evidenties te voorzien en er één verwaarlozen is hem niet van evidenties te voorzien. Nu is het nooit mijn bedoeling geweest mijn blog van evidenties te voorzien. Dan kan het toch niet meer interessant zijn? Dus het verwaarlozen van die blog is nu net wat ik er al van in het begin mee van plan was.

Tweede poging.
Ik had het heel druk en ik heb het heel druk. Maar nu even iets minder.

Klopt ook niet. Derde poging.
Soms lukt het om posts te maken, soms niet. Een hele tijd lukte het niet. Nu weer wel.

Ahoi!

PS Deze post is slechts een poging tot heropening van mijn blog. De posts die volgen zullen een beetje interessanter zijn. Beloofd.